Aspergegedicht

    Ik lag met jou in hetzelfde bed

    We sliepen wel recht op

    Jij stak er net wat bovenuit

    Vandaar jouw blauwe kop

                                                      Ik was stapel op jouw lange lijf

                                                      Dat mag je nu best weten

                                                      Ik vond jou echt een reuze wijf

                                                      Gewoon om op te vreten

    Laatst droomde ik de hele nacht

    Aan één stuk door van jou

    Jij werd mijn bruid mooi in het wit

    Omdat ik van sleepasperges hou

                                                      Plots werd mijn droom bruut verstoord

                                                      Ik bloedde aan mijn kuiten

                                                      We werden allebei vermoord

                                                      Door zo’n hovenier van buiten

    Wij werden in een kist gelegd

    en spoedig daarna gewassen

    Mijn rug was krom de jouwe recht

    Jij werd dus eerste klasse

                                                      Wat wreed toch van zo’n hovenier

                                                      Ons zo uiteen te rukken

                                                      ‘k Heb jou daarna nooit meer gezien

                                                      want ik lag bij de stukken

    Weet je wat ik het gekke vind ?

    ‘t is eigenlijk heel stom

    Terwijl ons leven in de grond begint

    Is dat bij de mens andersom


    Paul Asselbergs

    ***